Maastricht in September

In deze presentatie krijgen we in 12 minuten een samengebalde ontmoeting te zien en te horen tussen beelden van de bevrijding en de hedendaagse klank van een bevrijdde stad. Op 13 en 14 september 1944 was Pie Pans ooggetuige van de bevrijding van Maastricht. Met zijn 8mm camera legde hij vast hoe Amerikaanse soldaten Wijk binnentrokken, hoe bloemenmeisjes hen omarmden en voorzichtig de eerste walspasjes waagden. Aan de overkant van de Maas was de vijand nog aanwezig. De beelden zijn ‘letterlijk’ stille getuigen van een historisch moment. 65 jaar later bezocht geluidskunstenaar Olivier Nijs exact dezelfde plaatsen als Pans. Dit keer om geluidsopnames te maken en Pans stille beelden te voorzien van een hedendaagse soundtrack: een momentopname van de stad, precies 65 jaar na dato.

Door het smalfilm materiaal van de heer P.Pans uit 1944 een hedendaagse soundtrack te geven wil ik het beeld losweken van zijn historische betekenis en daar een actuele aan verbinden. Onderdrukking, conflicten en oorlogen zijn tijdloos. De mens is verwikkeld in een voordurend conflict met zichzelf en zijn omgeving. De film zou een metafoor kunnen zijn voor de politieke strijd die er op dit moment gaande is in Nederland. De tijd heeft niet zo veel veranderd aan onze manier van handelen. Onze omgeving draagt de sporen van deze handelingen.

De nieuwe soundtrack zal niet proberen het beeld exact te volgen, maar een weergave zijn van de stad op dit moment, een moment opname. Net zoals de beelden dit zijn. Zij verworden hiermee tot bewegende context. Het gaat niet meer over wat er te zien is als wel wat de beelden hebben betekend. In eerste instantie zal het geluid zoveel mogelijk worden opgenomen op dezelfde locaties als waar destijds te beelden zijn gedraaid.

Door het opzettelijk loslaten van synchronisatie en het periodeverschil tussen beeld en geluid, wil ik proberen de tijdloosheid van het thema van de film te benadrukken.