Op dit moment, winter 2006, ben ik bezig om me voor te bereiden op het maken van opnames op locatie. Eerder heb ik een aantal testen gedaan, maar deze waren gesitueerd in of om gebouwen. Nu wil ik een serie gaan maken in de vrije natuur. De posities worden gekozen via Google Earth. Deze voer ik vervolgens in in mijn TomTom met behulp van het freeware pakketje Tyre, zodat ik precies weet op welke locatie ik exact ben. Deze manier van locaties kiezen komt voort uit het feit dat ik vrijwel altijd te maken heb met verkeerslawaai. Verder wil ik de haalbaarheid onderzoeken om op zo nauwkeurig mogelijke posities bijvoorbeeld een cirkelvormig oppervlak van opnamelocaties te volgen.
door: Jacqueline Oskamp
Het is een verleidelijke gedachte: de openbare ruimte als één groot kunstwerk. Als je maar met de juiste blik om je heen kijkt, heeft elk straattafereel, elk bouwwerk, elke ontmoeting, elke supermarkt zijn intrinsieke schoonheid. It’s all in the mind. Dat was de manier waarop John Cage kunst, in zijn geval in het bijzonder muziek, benaderde. De luisteraar maakt zijn eigen compositie. Twee benodigdheden volstaan: een open mind en een horloge.
Die open geest is nodig om de poëzie in elk willekeurig geluid te herkennen. Want in Cage’ concept wordt geen enkel geluid buitengesloten van wat wij doorgaans onder ‘muziek’ verstaan. Mooie en lelijke geluiden, harde en zachte geluiden, verweg en dichtbij, alles doet mee – voor- en afkeuren doen niet langer ter zake. Toeterende auto’s, een glasbak die wordt leeggestort, mobieltjes die links en rechts afgaan, een schreeuwende moeder, een tram die piepend door de rails schuurt, een bouwstellage die in elkaar getimmerd wordt, een schorre marktkoopman – alle geluiden uit de openbare ruimte krijgen een plaats in deze unieke, want alleen door deze ene luisteraar geconcipieerde compositie.
Aldus roept de term atmosfeer een negatieve associatie in de zin van het atavisme, manipulatief en bedwelmend. Dit wantrouwen van het atmosferische heeft een raakvlak met het tweeslachtige begrip van omgevings- of beter gezegd ambient music. Voor de meeste mensen, is ambient music hetzelfde als Muzak, het soort van akoestische behang welke gespeeld wordt in liften, hotellobby’s of in vliegtuigen nadat ze geland zijn. Eigenlijk is Muzak een essentieel onderdeel van een gecontroleerde atmosferische omgeving, omdat geluid en eveneens geuren onmiddellijk in verband staan met onze emotionele herinnering. Hoe dan ook, Brian Eno, een pionier op het gebied van ambient music, stelde een meer positieve blik ten toon in zijn beroemde Perfume lezing uit 1973: Ik geloof dat de kant op gaan dat we muziek en geluidsopnamen gebruiken met de verschillende mogelijkheden zoals we tegenwoordig ook gebruik maken van kleur. We kunnen het simpelweg toepassen om onze omgeving te kleuren, we zouden het ook kunnen gebruiken om onze stemming enigszins bij te stellen op een bijna subliminale manier. Ik voorspel dat het concept van muzak, wanneer het zich eenmaal van zijn imago van akoestisch afval kan ontdoen, een nieuw en vruchtbaar leven tegemoet kan gaan.
Gayau’s beeld van het ‘vallende straaltje zand’ maakt nog iets anders duidelijk. Ons voorstellingsvermogen krijgt alleen greep op tijd door het in aanschouwelijke termen te omvatten. Teruggebracht tot de essentie: de taal van tijid is die van de ruimte. Voor, na en tussen zijn net als kort en lang markeringen op een imaginaire lijn van de tijd. In de westerse voorstelling is dat een kaarsrechte lijn waarop we zo nauwkeurig mogelijk onze tijdseenheden afzetten, als de streepjes op een lineaal, elke seconde, elke minuut, elk uur even lang.
In sommige tijdsaanduidingen loopt die lijn door ons lichaam, zodat we ‘uitzien’ naar iets dat in de toekomst ligt, terwijl gebeurtenissen in het verleden ‘achter de rug’ zijn. De toekomst is de tijd die op je afkomt (Zukunft, avenir), het verleden is de tijd die is je gepasseerd (past, pass?). Losgemaakt van het lichaam heeft de lijn van de tijd een vaste indeleing: het latere tijdstip zit rechts. Of het nu de tijdas in een grafiek of de tijdbalk in een geschiedenisboek, chronologie gaat van links naar rechts. Op de ’trap des levens’, vaak geschilderd in de zestiende eeuw, begint de jeugd links de trap te bestijgen en daalt de ouderdom rechts weer af. Een pijl die op de toekomst is gericht-‘ga verder naar’ of ‘ play’ op apparaten- wijst onveranderlijk naar rechts. Waarom onze intuïties over tijd en ruimtelijke orientatie nu juist z? zijn afgesteld is niet duidelijk, al zijn er aanwijzingen dat de schrijfrichting een factor is in de intu?tie ’toekomst is rechts’.
De psycholoog Zwaan heeft in Israël experimenten gedaan met proefpersonen die Herbreeuws als moedertaal hadden. Zij legden een kaartje dat ‘voorafgaand’ voorstelde in meerderheid rechts van het kaartje met ‘later’. Bij hetzelfde experiment in Nederland legde nagenoeg iedereen ‘voorafgaand’ links van ‘later’. De suggestie dat de toekomst rechts zit omdat ‘rechtsom’ nu eenmaal een beweging ‘met de klok mee’ is, dus vooruit in de tijd, verplaatst het probleem alleen maar: er is weinig ‘rechtsom’ aan de bewegingen van de wijzers over de onderste helft van de wijzerplaat. Dat we met de klok mee rechtsom noemen is een deel van het raadsel, niet de oplossing
Lees meer
Dit project is een onderdeel van het Time-Off project. Een project waarin mijn interesse voor tijd en tijdsbeleving tot uiting komt.
Time-lapse in geluid is eigenlijk een contradictie. Geluid kan immers alleen bestaan bij de gratie van tijd. Gefascineerd door het gegeven dat er mogelijk auditieve spanningsbogen zijn te horen die verborgen zijn voor onze alledaagse perceptie ben ik op zoek gegaan naar deze golfvormen. Hoe klinkt een dag of een maand? Maar dan wel in 3 minuten.
Om deze opnames te kunnen maken heb ik een programma geschreven in Max/MSP. Met dit programma ben ik in staat om in een zeer extreme mate en soort timestretching toe te passen. Er moet dan gedacht worden aan een versnelling van het geluid van 100 tot 500 maal. Verder houdt het programma rekening met de klank en volume van het geluid.
Een deel van de achterliggende theoriëen komt uit het boek Microsound van Curtis Roads. De bijbel voor granulaire synthese en microgeluid. 2001 MIT Press ISBN 0-262-18215-7. Verder heb ik me aangesloten bij diverse mailinglists. Zoals: en http://www.phonography.org/ beide zijn goede bronnen van informatie voor gelijkgestemden.
De applicatie begint op dit moment, zomer 2006, zijn definitieve vorm aan te nemen. Met name het gedeelte voor audioanalyse zorgt voor een verbetering van de resultaten. Deze analyse houdt in dat de lengte van het op te nemen audiofragment gekoppeld is aan zijn volume, toonhoogte en noisiness. Op basis van deze parameters wordt er een berkening uitgevoerd die de uiteindelijke lengte bepaald. Dat komt hier op neer dat harde en duidelijke geluiden er als het ware uit gefilterd worden. In het vervolg noem ik dit noyzshapen. Eentoninge geluiden en achtergrondruis krijgen namelijk de overhand. Op deze manier denk ik de grote spanningsbogen in het geluid te kunnen benadrukken.
Opnamelocaties:
-
Bosvreugd – La Troupe Saaba (openlucht concert)
-
Beef! – concert uit clubtour
-
Interpolis – entree, restaurant en schadeservice
-
Willem II – wedstrijd, binnen of buiten stadion
-
Molen ‘de Arend’ in Terheijden
-
Fontys – dag uit themaweek
-
Winkelstraat
-
Strand
-
muzeconcert – Leki
-
snelweg
-
rivier
-
huiskamer
-
enz., enz.
Alg. Voorwaarden
Tel: +31 (0)6 532 03 033
info[@]oliviernijs[.]nl