Vorige week was de eerste draaidag. “In Slot Moermond zijn enkele ooggetuigen geïnterviewd. Dat zijn hoogbejaarde mensen, dus daar zijn we maar mee begonnen.”, vertelt Muller. “Eén ervan was voor het eerst na zeventig jaar terug op de plek waar de verzetsmensen zijn opgehangen. En laat daar nou toevallig Frans Vriesendorp rondlopen. Hij is de kleinzoon van de toenmalige kasteelheer, die heeft moeten toekijken bij de executie. Opa heeft zijn haat jegens de nazi’s overgebracht op zijn kinderen, onder wie Frans’ vader. Als opa werd geconfronteerd met iets Duits, liep hij bulderend door het kasteel. Het verhaal van de Tien roept nog steeds ongelofelijk veel emoties op. Daardoor is het een bizarre eerste draaidag geworden.”

Bunkers

Muller vindt dat hij dit filmisch document moet maken, omdat hij als kind gefascineerd was door de Duitse bunkers in de duinen. “Daardoor begon ik na te denken over vrijheid. Daar kunnen wij, zeker in vakantietijd, van genieten. In 1944 was dat heel anders. Ja, en het creëren van bewustzijn bij toeristen speelt ook mee. Ik hoorde vandaag vrolijke Duitse kinderstemmetjes. Ze moesten eens weten, denk ik dan. Wat me ook boeit, is het contrast. Dat mooie slotlaantje en de gruwelijke daad die daarin werd voltrokken.”