De meeste producties waarbij ik betrokken ben sta je als geluidsman niet bepaald in het middelpunt van de belangstelling. Regelmatig is het zelfs erg ondankbaar werk. Bijvoorbeeld wanneer de regisseur zeer enthousiast aanwijzingen geeft aan de cameraman bij het ‘beautyshot’ dat er op dat moment wordt gedraaid. Daarbij compleet voorbijgaand aan het feit dat het geluid bij dat shot misschien ook erg mooi had kunnen zijn. Helaas nu gedraaid met zijn aanwijzingen. Het komt dan ook geregeld voor dat ik deze mensen er op  wijs dat ze deze aanwijzingen hebben gemaakt. De één reageert dankbaar en houdt zijn mond. De ander trekt zijn schouders op en kijkt naar me met een uitdrukking op zijn gezicht van: “jammer voor je.”

Zo kan ik me nog zeer helder een dergelijke situatie voor de geest halen. We stonden voor een fictie productie rond magic hour een prachtshot te draaien op een begraafplaats. Een enorm blik figuranten gecompleteerd met looporkest. Alles klopte. Prachtig licht, windstil, mooi knarsend grindpad onder alle voeten en zelfs de kerkklok werkte mee. In de verte begon het orkest te spelen en kwam langzaam op de camera aflopen. Geweldig hoe de akoestiek van deze locatie reageerde op het geluid. De muziek zwelde aan en de stoet liep langzaam de camera voorbij. Op dat moment werd de scene ruw onderbroken door de opnameleider. GESTOPT!! galmde er over het kerkhof. Ik kon mijn schoenen wel opvreten. Deze kreet had iedereen uit zijn concentratie gehaald en het orkest stopte dus met spelen. Niets aan de hand denkt u. Maar niets is minder waar. Mijn grote frustratie lag in het feit dat het thema wat het orkest speelde nog niet rond was. Ik wist dat ik dat in de studio nooit meer zo mooi kon maken als het op dat moment had geklonken. De zon was weg en het moment en dus het shot was voorbij. Dag prachtopname.

Op dat soort momenten denk ik aan de natuuropnames die ik regelmatig maak. In mijn eentje en vaak op plekken met erg weinig medemensen en op onganse tijden. Dan neem ik de mooiste geluiden op zonder dat er iemand doorheen roept en druk ik op stop wanneer ik denk dat het genoeg is. Tijdens deze trips vergeet ik alle frustraties die ik in mijn beroepspraktijk te verduren krijg. En ga op zoek naar wat voor mij ultieme schoonheid is. Natuurlijke geluiden zoals bijvoorbeeld het ruisen van bladeren of  vallende regendruppels op een met droge dorre bladeren bedekte bodem.

Op dit moment ben ik dan ook bezig om deze collectie verder uit te breiden zodat meer mensen hier ook van kunnen genieten.